ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ !(Επιστολή Ρηξίνοου)

Επιμένουν ορισμένοι να βάζουν στην κορυφή των αξιών το Έθνος ή την πατρίδα και να είναι λάθος τους. Ως χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι, έχουμε μετροζυγαριά το Ευαγγέλιο.Ό,τι καταστρέφει την μέλλουσα ζωή, που είναι παντοτινή, είναι αντιανθρώπινο. Μεγάλο ρόλο στο ζήτημα αυτό παίζει η σχέση του ατόμου με την πατρίδα του και την φυλή του. Η πατρίδα και η φυλή έχουν για τον χριστιανό την σημασία που έχει κάθε άλλο πράγμα που επηρεάζει την πραγματοποίηση της χριστιανικής του αποστολής.Η πατρίδα και η φυλή έχουν νόημα μόνο εφόσον βοηθούν τον άνθρωπο στον αγώνα του να γίνει τέλειος και να ζήσει όπως ορίζει η διδασκαλία του Χριστού. Είναι μέσα για την ζωή και όχι σκοπός. Δεν υπάρχουν οι άνθρωποι για την πατρίδα μα η πατρίδα για τους ανθρώπους.Όταν η πατρίδα εμποδίζει τον άνθρωπο να εξελιχθεί ή καταστρέφει την ζωή του, τότε πρέπει να χτυπηθεί όπως κάθε άλλος εχθρός. Ο χριστιανός αγαπάει την πατρίδα του και το έθνος του, αλλά δεν αισθάνεται λατρεία γιʼ αυτά.Η διδασκαλία του Χριστού βρίσκεται πάνω από πατρίδες και φυλές. Ο Χριστός με το θεϊκό του μεγαλείο αγκάλιασε όλον τον κόσμο και οραματίστηκε την ανθρωπότητα ενωμένη ως μια ποίμνη. Γιʼ αυτό η διδασκαλία του Χριστού δεν γνωρίζει πατρίδες και φυλές. Οι χριστιανοί, φορείς της χριστιανικής διδασκαλίας, από τα πράγματα έρχονται σε αντίθεση με τους ειδωλολάτρες οι οποίοι από παρανόηση-άγνοια μεταβάλλουν την πατρίδα και το έθνος σε είδωλο και ιερό σκοπό.Ο χριστιανός αγαπάει την πατρίδα του και την φυλή του επειδή τον συνδέουν με αυτά ορισμένα περιστατικά,ορισμένες παραδόσεις και αναμνήσεις[!]. Αν δεν υπήρχε το συναίσθημα, ποτέ δεν θα ʽφτανε ο χριστιανός με την λογική στην αγάπη της πατρίδας και του έθνους.Αγαπώ την πατρίδα μου, δηλαδή ορισμένη εδαφική περιοχή της γης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσα να αγαπήσω και οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της γης όπου θα το έφερνε η μοίρα να ζήσω.Νοιώθω πατρίδα μου πιο πολύ την καλωσύνη και την χαρά, παρά τα άγρια βουνά και τα άνυδρα ποτάμια μιας χώρας, όπου συνέπεσε να γεννηθώ, που λέγεται πατρίδα και για την οποία διάφοροι ύποπτοι τύποι συνθέτουν ύμνους και διθυράμβους.Έχω κανένα λόγο εγώ να αγαπώ την πατρίδα και το Έθνος μου παραπάνω απʼ ότι κάθε άλλος κάτοικος της γης την δική του πατρίδα και το έθνος; Όχι. Αυτό σημαίνει πως όλες οι πατρίδες του κόσμου είναι το ίδιο αξιαγάπητες και πως ο λόγος που αγαπά κανείς μια πατρίδα θα μπορούσε να τον κάνει να αγαπήσει και κάθε άλλη πατρίδα του κόσμου.
Έτσι οι άνθρωποι έχουν μία πατρίδα, την γη και μια φυλή, την ανθρωπότητα.
Ο χριστιανισμός δεν καταργεί την πατρίδα. Ο πολιτισμένος άνθρωπος αγαπάει την πατρίδα και το Έθνος του περισσότερο από τον καθένα [!;], και τέτοιος μπορεί να είναι μόνο ο αληθινός χριστιανός.Στον χριστιανισμό δεν υπάρχει προσωπολατρεία και εθνικισμός (στείρος). Αυτά είναι ξένα και χρειάζεται προσοχή.Ο Εθνικισμός που θεοποιεί (όταν) την πατρίδα και το κράτος είναι απορριπτέος. Με τον εθνικισμό αυτό η πατρίδα γίνεται σκοπός, αντικείμενο λατρείας και παίρνει την θέση του Θεού. Οι χριστιανοί (ορθόδοξοι) ξέρουν πως ο εθνικισμός είναι επικίνδυνη μορφή ειδωλολατρείας και άρνηση της φιλοπατρίας των άλλων.Κλασσικό παράδειγμα θεοποίησης της πατρίδας είναι ο γερμανικός (στο παρελθόν) εθνικισμός.


Φίλε Θαλή,

Στην προσπάθειάν μας να καταδείξουμε την αληθή φύση της ιουδαϊκής αιρέσεως των γαλιλαίων, ως αντεθνικού κοσμοπολιτικού δόγματος, συναντούμε -δυστυχώς- το πρώτον την αντίδραση των αδελφών εθνικιστών. Και λέμε δυστυχώς διότι η δράσις των μεμολυσμένων υπό του χριστιανικού δηλητηρίου αδελφών μας παρέχει την κάλυψιν και την ασφάλειαν της δράσεως εις τα σκοτεινά προαιώνια και αντιφυσικά σχέδια της εν λόγω αιρέσεως. Έχουμε φθάσει στο γελοίο σημείο εμείς να αποκαλύπτουμε τις ιδέες επί των οποίων ερείδεται το σάπιο ιδεολογικό οικοδόμημα και οι φίλοι εθνικισταί να αρνούνται την ακρίβειαν των λόγων μας, υπεραμυνόμενοι της χριστιανικής των <<εκκλησίας>> της οποίας τας θέσεις καθώς φαίνεται μάλλον αγνοούν παντελώς.

Ανωτέρω αντέγραψα αποσπάσματα άρθρου υπό τίτλον <<Εθνικισμός>> δεδημοσιευμένον εις έντυπον εμετικής μισελληνικής περιοδικής εκδόσεως ομάδος σκληροπυρηνικών χριστιανών, το οποίον τυχαίως έπεσε εις την αντίληψίν μου.

Η δική μου δημοσίευσις εις ουδεμίαν περίπτωσιν εξαντλεί το ζήτημα της σχέσεως του χριστιανισμού προς την φυσικήν κατάστασιν του εθνισμού και την βιολογικήν πραγματικότητα των διακεχωρισμένων φυλετικών οργανισμών, απλώς θίγει αυτό.

Οι αγαπητοί χριστιανοί εθνικισταί (και φυλετισταί ως οι πλείστοι αυτών δηλώνουν) ας είναι στο εξής πιο προσεκτικοί και συνεπείς προς ορθάς και καθαράς ιδεολογικάς θέσεις. Ας λάβουν θέσιν σαφή και καθαρά. Ουδείς είναι αμέτοχος ευθυνών αιωνίως.